. KONTUKE

Idaztea dela diote autoerreparatzea,

letra bakoitzean igurtziz bihotz barrualdea,

negarrik egin ezin duenaren korapiloa askatzea, 

laguntza eske, folio batean, itsuan amiltzea.

Sinistu nahi dut denok dugula errotuta kaosa,

hura maitatzen ikastea ote bizi honetan poza.

Biharko zoriontasunaren morrontzak zapuzten ez ote digun gaur zoriontsu izateko aukera. Biharko egunetan gerta litekeenaren beldur, inoiz bizitzeko baliabiderik gabe geldituko ote garen beldurrez, bizi dugu oraina. Gerorako baliabideak gordez, gerorako sostengua emango digun horren bila. Beti geroan ondo bizi gaitezen, beti gaur falta zaidana etorkizunean izan dezadan. Beti gero zoriontsu izan gaitezen.

Eta zer ote gabiltza bitartean? Bizi baino irauten. Nork esan behar digu geroa beti izango dela gero? Denbora ez da inoiz kapaza izan argi usteko bera erlatibo bezain betierekoa dela. Baina ez norbanakoon denbora. Horregatik asmatu genuen hil ondorengo bizia...ederra. Zoriontasuna nonbait gauzatu behar zela sinistu nahiean bizi osoan zehar etorkizunerako uzten ibili ondoren. Fededun ez denak jarrai beza otoi egiten. Sinesgaitza izan arren gutxi batzuek baino ez baitute orainean sinisten.