Ez-informazioaren garaia
Naroa Elortegi, 2018ko irailaren 22a
Irailaren 16an, Deiako Aisialdi sailean argitaraturiko Maradonaren elkarrizketa asmatuaren aurrean, jendeak sare sozialetan emandako erantzun suminduekin harrituta gelditu nintzen. Elkarrizketa ezin ironikoagoa eta errealitatetik urrunduagoa izanagatik ere, titularrean Maradonak esaten zuenari erantzuten zioten irakurle gehienek. Zuzenean berari zuzenduko bailitzaizkion Dudarik gabe bere ahotan jarritako hitz asmatuok guztiz egiazkotzat joz.
Informazioa nonahi aurki dezakegun garai honetan ezin irudika dezakegu zeinen desinformatuta gauden, edo hobekiago esateko, agian, zeinen gaizki informatuta gauden. Ezin irudika dezakegu, izan ere, uste baitugu oro informatuta gaudela. Soilik Interneterako sarbidea izanda, edo sare sozialetan murgilduta, egunerokotasunaren berri dugula pentsatzen baitugu.
Egunero (edo orduro) irakurtzen ditugu berriak han-hemenka, titularrak nonahi. Hainbeste informazio dugu eskura, non askotan zein irakurri ere ez dakigun, eta guztia irakurtzen dugu gainetik, finean bat ere ez irakurri gabe. Titularrekin gelditzen gara, azpitituluekin, beharbada artikuluaren barruan zetozen esaldi pare batekin, eta guztiz ahazten gara idazleaz, dataz, orduaz eta egiazkotasunaz…
Zeren pentsa, horren eskuragarritasun erraza badu irakurleak idatzi ere edonork idatz dezakeela, edozer eta edozelan. Baina guk, gure presaren eta egon/izan nahiaren mendeko, gure jakin-min hutsala asetzen dugu begi aurrean jartzen zaigun lehen albisteari (zein komeriari) men eginez. Berdin zaigu nondik eta noren eskutik datorren informazioa, berdin zaigu noiz idatzia izan zen. Guztia sinisten dugu gure gaurkotasun efimeroaren baitako bailitzan.
Aurki ditzakegu jendearen sare sozialetako argitalpenetan duela hiru urteko albisteak, atzokoak izango balira bezala argitaratuta (eta hori usteko du zabaltzen duenak). Ikusten ditugu jenderen erantzun suminduak asmaturiko albisteen aurrean, baina ez asmatuak direlako, baizik edukiaren inguruan protestan. Fikziozko eduki baten aurrean haserre!
Hitz egin genezake informazio iturri serio baten betebeharrez eta helburuez. Haien lana gertatutakoaren berri ematea den edota irakurlegoari jaten ematea (zer janak garrantzirik izan gabe). Zilegi den informazio iturri fidagarritzat dugun horrek eguneroko saila edozerekin betetzea, nahiz eta artikuluan bertan ohartarazi. Hitz egin genezake horretaz, baina guzti horren beste aldean funtsezkoa den norbanakoaren dohaina ahazten dugu: kritikotasuna.
Hamar titular irakurri, sinistu, kontatu eta ahaztu beharrean, agian hobeto da lau artikulu oso arretaz irakurtzea, baloratzea, aztertzea eta barneratzea. Beharbada denbora gehiegi da edo ez dugu gogorik izango, oro konprenigarria. Guztiz ulergarria den bezala guztiok ez dugula dena jakin behar. Aldi berean, ez dagikun horretaz ez dago zertan iritzia agertu, baizik behar bezala informatu gerora iritziak garatu ahal izateko.
PD. Data, ordua, idazlea… artikuluetan dator. Ez baduzu aurkitzen, duda egin.
Irailaren 16an, Deiako Aisialdi sailean argitaraturiko Maradonaren elkarrizketa asmatuaren aurrean, jendeak sare sozialetan emandako erantzun suminduekin harrituta gelditu nintzen. Elkarrizketa ezin ironikoagoa eta errealitatetik urrunduagoa izanagatik ere, titularrean Maradonak esaten zuenari erantzuten zioten irakurle gehienek. Zuzenean berari zuzenduko bailitzaizkion Dudarik gabe bere ahotan jarritako hitz asmatuok guztiz egiazkotzat joz.
Informazioa nonahi aurki dezakegun garai honetan ezin irudika dezakegu zeinen desinformatuta gauden, edo hobekiago esateko, agian, zeinen gaizki informatuta gauden. Ezin irudika dezakegu, izan ere, uste baitugu oro informatuta gaudela. Soilik Interneterako sarbidea izanda, edo sare sozialetan murgilduta, egunerokotasunaren berri dugula pentsatzen baitugu.
Egunero (edo orduro) irakurtzen ditugu berriak han-hemenka, titularrak nonahi. Hainbeste informazio dugu eskura, non askotan zein irakurri ere ez dakigun, eta guztia irakurtzen dugu gainetik, finean bat ere ez irakurri gabe. Titularrekin gelditzen gara, azpitituluekin, beharbada artikuluaren barruan zetozen esaldi pare batekin, eta guztiz ahazten gara idazleaz, dataz, orduaz eta egiazkotasunaz…
Zeren pentsa, horren eskuragarritasun erraza badu irakurleak idatzi ere edonork idatz dezakeela, edozer eta edozelan. Baina guk, gure presaren eta egon/izan nahiaren mendeko, gure jakin-min hutsala asetzen dugu begi aurrean jartzen zaigun lehen albisteari (zein komeriari) men eginez. Berdin zaigu nondik eta noren eskutik datorren informazioa, berdin zaigu noiz idatzia izan zen. Guztia sinisten dugu gure gaurkotasun efimeroaren baitako bailitzan.
Aurki ditzakegu jendearen sare sozialetako argitalpenetan duela hiru urteko albisteak, atzokoak izango balira bezala argitaratuta (eta hori usteko du zabaltzen duenak). Ikusten ditugu jenderen erantzun suminduak asmaturiko albisteen aurrean, baina ez asmatuak direlako, baizik edukiaren inguruan protestan. Fikziozko eduki baten aurrean haserre!
Hitz egin genezake informazio iturri serio baten betebeharrez eta helburuez. Haien lana gertatutakoaren berri ematea den edota irakurlegoari jaten ematea (zer janak garrantzirik izan gabe). Zilegi den informazio iturri fidagarritzat dugun horrek eguneroko saila edozerekin betetzea, nahiz eta artikuluan bertan ohartarazi. Hitz egin genezake horretaz, baina guzti horren beste aldean funtsezkoa den norbanakoaren dohaina ahazten dugu: kritikotasuna.
Hamar titular irakurri, sinistu, kontatu eta ahaztu beharrean, agian hobeto da lau artikulu oso arretaz irakurtzea, baloratzea, aztertzea eta barneratzea. Beharbada denbora gehiegi da edo ez dugu gogorik izango, oro konprenigarria. Guztiz ulergarria den bezala guztiok ez dugula dena jakin behar. Aldi berean, ez dagikun horretaz ez dago zertan iritzia agertu, baizik behar bezala informatu gerora iritziak garatu ahal izateko.
PD. Data, ordua, idazlea… artikuluetan dator. Ez baduzu aurkitzen, duda egin.