. KONTUKE

Iragana oso da material sentibera, eta memoriaren geruzaren bati sakatu orduko, oroitzapen gatazkatsuenen mindura sentitzen/entzuten dugu. Hemerotekek eta memorandumek asko laguntzen dute gertatu zena osatzen, baina hotzak dira, ez dute bihotzik. Ez dakite memoriak dakiena, ez dute gaitasunik oroimenaren arrakaletan gelditu zen oinazea kontatzeko: nork bere memoriatik espresatzen du mina. Baina nor adina memoria baitaude, bake benetakoa lortuko bada beharrezkoa izango da minimoetatik abiatuta gehienok elkartuko gaituen maximoa lortzen saiatzea.

[...]

Ohe bazterrean besarkatu ginenean

maitasun poema bat eskatu zidan.

Izterrak ene giltzurrinen inguruan estutu zituenean

maitasun poema bat eskatu zidan,

berriro.

Zer egin? Poeta ofizioa ez da erreza,

Rainer Maria Rilke

poesia odolezko izerdia dela

esaten zuen.

Zertarako ekarri izua eta ikara

izara artera…

Larruak ematen duenarekin aski da, 

eta dena dela larrua jotzeko ez da derrigorrez giro hain

poetikorik behar.

Biluzten bagara errazagoa da.

J.Sarrionandia

Ez dago dirurik barrea ordaintzekorik :)

Litezkeen gauzarik ederrenak

ez dira

mezurik sakonenak

ez dira oraindik esan

herrialde gehienak

herrialde ezezagunak dira

ez den zenbat gauza 

ez den zenbat jende den munduan

ez den herrialdean sortu ginen

eta geu ere, esan gabe doa, 

ez garena gara

dena gabezia, dena atzetasuna,

dena bitartea, dena hutsaldia,

dena aldartea, dena lekutasuna

eta egiteko gehienak egiteke ditugu

poemarik behinenak izkiriatzeke daude

ez diren gauzak ere badira

bizitza, ez diren gauzez osatzen delako.

J.Sarrionandia

Ezin du jakin torturatzaileak zein unetik desegin duen torturatuaren nortasuna; pertsona izan behar horretaz ohartzeko, eta torturatuak baino askoz lehenago utzi zion pertsona izateari torturatzaileak: bere burua inor torturatzeko gai ikusi zuen lehen unetik beretik.

Nafar Periferiatik: 

Bixente Serrano Izko

Hotza da negua eta elurra bezain hotza gure gizartea ere. Ezarritakoaren arabera bizi gara, estalita, naturaltasunetik urrun, mugatuak, hoztuak...

Jantziak jarri izan dizkigute bata bestearen gainean hotz hori sentituko ez genuelakoan edo. Baina eskaini diguten berotasuna fikziozkoa izan da. Gure ipuina, aldiz, fikzioa baino errealitatea da.

Ez dugu soinekorik behar, ez inposaturiko kolorekorik behintzat. Gizarte bero bat baino ez, gu geu izatea ahalbidetuko diguna, naturala.

Biluzteko aukera, askatzekoa.