Mezuak

Data honetako argitalpenak ikusgai: 2016

See you. Atzerritik 2.0



When I wake up,

A lo mejor alguna/o se ha despertado hoy con un puñado de recuerdos que no se quieren almacenar sin antes sacarnos alguna lágrima que otra. A quien no un manantial, a quien no una sonrisa. Ya sabéis, siempre está esa gente que nunca muestra pero siempre siente. Esa gente a la que te costó meses sacarle un abrazo, pero que al marchar no quería dejar de dártelos. Y piensas en ese primer día, y en ese último. Y en el tiempo que voló entre tanto.

Entre tanto amigo, entre tanta risa, entre tantos viajes,  entre tantas pintas, entre tanto humor, entre tantas (re-)cenas, entre tanto que contar que no entra tanto en tan poco espacio. Tanto volĂł que tan alto llegasteis. Tan arriba, tan al norte, tanto frĂ­o y tan poca luz, que a lo mejor antes de despegar incluso pensasteis que  Glasgow no  era el mejor destino. Pero cuando las cartas están echadas poco influye la direcciĂłn, quizá más el camino. Para quien no lo recuerde ‘From lost to the river'. Ese viaje rumbo a lo desconocido.

Desconocido que conociste que ahora reconoces que no se puede hablar de lo que no se conoce. Porque no será la más bonita, pero ni la más fea. Será más bien cara que barata, y más gris que soleada.  Probablemente no sea ni de habla inglesa. Ya me dirás tĂş lo que se entiende. Pero ‘Hiya’ ya eres bienvenido. Escucharás  Sorry’ miles de veces preguntándote que por quĂ©, y lo acabarás diciendo por todo y por nada. Un nada que lo es todo, porque no hay nada como sentirte respetado. Y entonces lo lees ,eso que dicen de que ‘people make Glasgow’, y casi que hasta lo entiendes, porque de repente eres una/o de esas gentes. AhĂ­ donde empezĂł tu camino, ¿quiĂ©n hablaba de destinos? Quiero decir del destino...

Me dirĂ©is que no creĂ©is en el azar, pero que  casualidad habernos conocido. Haberlo compartido: el tiempo. Ese tiempo que ha dado para tanto, tanto como aprender lo rápido que pasa. Porque aunque no sea en catalán ‘Tempus fugit'. Y asĂ­ ha sido, veloz pero intenso. Porque el tiempo se va, pero los recuerdos son eternos. Quizá se olvide la cronologĂ­a, las palabras, incluso las conversaciones, pero nunca las sensaciones. Y decirme que esto no ha sido increĂ­ble. Que al final, ni siquiera ha llovido tanto. 

Precisamente aquĂ­ estamos ahora, al final. Al final del año. Porque todo llega. Y como viene se va. Ni que decir hay que ha sido un placer. AquĂ­ queda el hueco de quienes no volvĂ©is en enero, para que vengáis a llenarlo  en una escapada rápida, pero intensa. Y cuando digo queda el hueco, es que queda el hueco. Que cada ser tiene su esencia y no hay otra igual que llene su ausencia. Os recordaremos en cada vacĂ­o que vuestro recuerdo llenará.

Nunca dejéis de volar, because You Only Live Once.

Cheers,
Una de ellas/os

Famili bat!



Txikitan gurasoen eskutik goaz eskolara. Haiek eskolaratzen gaituzte, han edo hemen, eta zu, erabaki bat zer den ere jakin gabe, bertaratzen zara. Ezezagunen artean tokia hartzen zoaz, gaur betikotzat dituzun lagun haiek eginez. Hala hazten gara; eskolara hasiz eta heziz. Hazte-hezte horretan zehar hezkuntzak markatzen digu bidea, haurtzarotik nerabezarora. Haur hezkuntza, lehen hezkuntza, bigarren hezkuntza… eta gure txikitako lagunak. Harik eta, bat-batean, erabaki bat zer den ez zekien haur horri, bere etorkizuna bideratzea dagokion arte. Dona dona…

…tuntuna. Zalantzati ni. Etorkizuna ene eskuetan sentitzen zuen kontzientzia inuzentea. Eibarrera bidean. ‘Gazte nora hoa?’ ‘Ikastera?, zihoen arrazoiak. ‘Apustu egitera’ barrenetik bigarren ahots batek. Erabakiak hartzean asmatu izanaren alde egiten baita apustu.

Aro berri bat hasi genuen orduan, gogotsu eta lotsati. 2012-2016. Gaur, irailak 25 dituen honetan, eten egiten zait hitz jarioa. Hainbeste dira bizitakoak, uneak, momentuak, urteak, hitz bihurtzeko irrikan pilatzen zaizkidanak, ezen ezin konta ditzakedala guztiak, gogoratu baino. Negar artean pasatzen ditut irudiak. Lehen egunekoak, bigarrenekoak, bidaietakoak, parrandetakoak, ostekoak, egunerokoak, lekuz kanpokoak, ezabatu behar zirenak, laukian sartzekoak, joandakoak, etorritakoak, abestiak, idatziak… negarrak, barreak, algarak.

Hitz jarioa eteten zait ezin dizuedalako eskertu eman didazuen guztia. Lau urte hauetan izan dudan bizia. Zuei dizuedalako zor nire liburuko kapitulurik zoragarriena, eta zuei baino ezin dizuet esan faltan zenbat botako zaituztedan. Zuei baino ezin dizuet aitortu hau itzela izan dela. Gainontzekoek ez bainaute ulertzen, ez bainaute ulertuko. Edonork ez duelako zuekin guztiekin elkarrekin topo egiteko aukera, elkarrekin izartu eta oheratzekoa, eta hori ezin azal daiteke. 

Saiakera horretan batek dio ‘Los vacĂ­os creados por buenos momentos solo pueden llenarse descubriendo algo mejor. Y solo os puedo decir que este vacĂ­o que se me queda no voy a poder llenarlo, porque no hay nada mejor que vosotros.’, eta hala da bai. Baina zuek ni bete nauzue eta horrek izanean dirau. Beste batek aitortzen du pozik dagoela izan duen zorteaz, gu ezagutzeaz, zuek ezagutzeaz. Ordea, triste sentitzen dela gure neurriko inor aurkituko ez duela pentsatzen duenean. Hori irakurtzean norberak sentitzen duena deskriba ezina da. Deskriba ezina delako norbera, deskriba ezinak zuek. Unibertsitatean 40 lagun egin ditudalako gainontzekoek 4 egiten dituzten bitartean. Guztiok garenaren ateak zabaltzeko aukera izan dugulako. Zabalik gelditzen da orain ixten den aro hau, nahi duzuenean berriz elkartzeko.

Egin nuen apustu hura duda izpirik gabe irabazi dut, soilik, zuek ere aldeko apustua egin zenutelako. …tuntuna pentsatzea etorkizuna zela eskuetan nuena, izatez, eskuetan neukana, oraina zenean. Benetan aprobetxatu dudana, inoiz ahaztuko ez dudan iragan hau sortzeko. Geroa beti baita etorkizun, baina gaur zure ekintzetan dago giltza lagun.

Bihotzez plazer bat izan da familia. Nahi duzuen arte.

“Gerora ere batera dantzatzeko, lehen egunean esan genion elkarri: Urte askotarako!”

Kantuke 

 

Berriz zu

Jakizu bai, oraindik ere, oraindik faltan botatzen zaitudala. Lehiotik euria jausten ikustean, zurea bezalako autoekin gurutzatzean, zure zaletasunekin topo egitean, lur arrotz haietako hizkera entzutean, eta, batik bat, jaustean. Ni neu nire pentsamenduen sakontasunean jaustean.

Nolabait, labankadak alde batera uztean, besarkada ezekin batera, besarkadek ihes egin baitute. Antza haietan zegoen, luzera sufriarazten ninduen arren, unean indarra ematen zidan sentimendu gazi-gozoa. Hargaitik zaitut gaur ere faltan botatzen, faltan botatze nahi ez izate honetan.

Jausi eta nahigabean datorkit iragana gogora. Denboraren lasterketan orainak baino arinago korrika egingo balu bezala hartzen du etorkizuna. Orduan saiatzen naiz geroa lausotzen, burua astinduz. Iraganik izan ez bagenu bezala, guztia instant batean ahazteko. Izatez, gogoratzeko gogorik ez dudalako, gainditzeko baino.

Orduan, besarkada ezetatik lortzen dut indarra, zugana ez jotzeko indarra; hitz hutsal hutsetatik, eman gabeko musuetatik eta saihestutako begiradetatik. Finean, txortan egin eta gero gelditzen zitzaidan hutsunetik.

Kantuke

Atzerritik 1.0



Bagindoazen bizi berri bat hastera. Nora eta atzerrira. Badakizu, ingelera hobetzeko eta curriculuma loditzeko aitzakiarekin; finean bizi berri bat bizitzera. Arrotz zaigun hortaz gozatzera. Pausu ziurrez gindoazen gu, nahiz bat edo beste urduritzen saiatu,otsoak gurean ere egon badaude, eta ez diegu hainbeste erreparatzen. 

Bakardadea gogora dela, hizkuntza ez menperatzea ez dela erraza, janaria ez dela etxekoa bezalakoa, eguzkia ikusi ere ez dugula egingo, hiria ez dela herria… Baina garagardoa badago ez? Ba tira, lagunak ere egongo dira hor nonbait. Denborak aurrera besterik ez du egiten. Gabonetarako bueltan gara, besarkadak emateko, bizipenak kontatzeko… Eta hala hasi genuen bidea, atzera begiratu barik, aurrera baitoa denbora beti…

Arinago, edo noizbehinka, astiroago ere. Batez ere osasuna denean tarteko. Hortaz ez baitago inor salbu. Ez atzerrian ez etxean ere. Orduan bai, orduan bakardadea gogorra da, hotza, Hizkuntza ulergaitza arrotza, eta faltan ditut familia, lagunak eta maite ditudanen ahotsak. Baina pauso ziurrez ekin genuen bidea, eta hala behar jarrai. Nahiz hasiera izan ez den aproposa badut zeinek berpiztu poza. Hezi gintuzten eta haiek emango dute gugan bihotza.

Kantuke

Bada zerbait



Badelako zerbait ez dena, denean ere, eza den zerbait.
Izenez izendua.
Badelako zerbait ez dena, denean ere, eza den zerbait.
Ametsetan amestua.
Badelako zerbait ez dena, denean ere, eza den zerbait.
Irudiz irudikatua.
Badelako zerbait ez dena, denean ere, eza da irudimena.
Zerbaitetan zertua.
Badelako zerbait ez izate horretan agian badena, edo ez.
Kantuke